من نمیدانم بالای کی اعتماد کنم

باز برای کی زندگی ام را برباد کنم

من که بار بار فریب خورده ام از خویشتن

چگونه به حرفهای بیگانه ها اعتماد کنم  

در کشـــــــــــــمکش روزگار            نه باید ماند در انتــــــظار

فرصت خود میسر نمی شود           تا خود نشوی دست بکار

درین دنـــــــــــــــــــــیای فانی و زود گذر       

    روزها شب میشوند و شبها سحر

گر نمودم خطای، ببخش به الطاف خویش        

  شاید نباشم حیات تا به فدای دیگر

گناهم چیست جز دیدن رویـــت     

از دیارم دور و آواره ی کویـــــــت

ای کاش میدانستم که بیوفایی  

   تا نمی سوختم اینقدر در آرزویت